Σχετικά με το έργο EMPOWER

EMPOWER

2020-1-TR01-KA204-094078

Οι καταστροφές διαφέρουν σε τύπους, αιτίες και συνέπειες, μπορεί να προέρχονται από φυσικές αιτίες. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, οι φυσικές καταστροφές που προκαλούνται από διαφορετικούς παράγοντες αποτελούν σοβαρή απειλή για τη ζωή, την ιδιοκτησία και τις υποδομές με τρόπους υλικών καταστροφών, οικονομικές απώλειες, για την συνέχεια και την συναισθηματική ευημερία των ανρθώπων σε πολλά μέρη της Ευρώπης. Το κλειδί για τον μετριασμό των επιπτώσεων της καταστροφής είναι η μείωση της ευπάθειας των ανθρώπων που διατρέχουν κίνδυνο θανάτου, τραυματισμού και ψυχολογικής δυσφορίας.

Οι φυσικές καταστροφές έχουν δυσανάλογες επιπτώσεις σε άτομα με αναπηρίες όπως τυφλά, κωφά, άτομα με μειωμένη κινητικότητα και τους φροντιστές τους. Ειδικές αναφορές από το 2004 έως το 2014 έδειξαν ότι τα άτομα με αναπηρία υπέφεραν από φυσικές καταστροφές 2-4 φορές περισσότερο από τα άτομα με αναπηρία (έκθεση για την καταστροφή της Ιαπωνίας το 2011). Ο λόγος για αυτόν τον δυσανάλογο αντίκτυπο είναι ότι τα ιδρύματα ή οι αρχές είναι επιρρεπείς να επικεντρώνονται στην ευπάθεια αυτών των ανθρώπων, να τους απεικονίζουν ως αβοήθητους και να παραβλέπουν τις γνώσεις τους, τις δεξιότητες αντιμετώπισης καταστροφών.Αυτού του είδους οι παρερμηνείες είναι πιθανό να προκαλέσουν αποξένωση των ατόμων με αναπηρίες, καθώς και των φροντιστών τους και υπάρχει επείγουσα ανάγκη να μειωθεί η ευπάθεια αυτή.

Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία (CRPD), στα άρθρα 11 και 322 της, απαιτεί από τα άτομα με αναπηρίες και τις οικογένειές τους να επωφελούνται και να συμμετέχουν σε στρατηγικές ανακούφισης καταστροφών, αντιμετώπισης έκτακτης ανάγκης και μείωσης του κινδύνου καταστροφών. Υπογραμμίζοντας τις νομικές υποχρεώσεις που προβλέπονται στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, ιδίως όσον αφορά το άρθρο 11, ζητώντας από τα συμβαλλόμενα κράτη, συμπεριλαμβανομένου του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου και του διεθνούς δικαίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα, να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να να διασφαλίσει την προστασία και την ασφάλεια των ατόμων με αναπηρίες σε καταστάσεις κινδύνου, συμπεριλαμβανομένων των ανθρωπιστικών καταστάσεων έκτακτης ανάγκης και των φυσικών καταστροφών. Ευθυγραμμισμένη με την UNCRPD, Ευρωπαϊκή στρατηγική για την αναπηρία 2010-2020: μια ανανεωμένη δέσμευση για μια Ευρώπη χωρίς φραγμούς που στοχεύει στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τις ανάγκες ατόμων με αναπηρία, συμπεριλαμβανομένης της προσβασιμότητας, στον τομέα της επείγουσας βοήθειας και της ανθρωπιστικής βοήθειας, καθώς και την προώθηση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους στην εξωτερική δράση της ΕΕ και των κρατών μελών. Επίσης, με το σχέδιο ψηφίσματος σχετικά με τη στρατηγική της ΕΕ για την αναπηρία μετά το 2020, έχουν τεθεί προτεραιότητες για την προώθηση της ουσιαστικής ένταξης και της συμμετοχής των ατόμων με αναπηρία και των φροντιστών τους. Σύμφωνα με το συμβούλιο, καθίσταται πιο ζωτικής σημασίας η ανάγκη εφαρμογής της αρχής της μη διάκρισης για τον κύκλο διαχείρισης καταστροφών (πρόληψη, αντίδραση και ανάκαμψη) ·

Η συνεργασία στον σχεδιασμό διαχείρισης καταστροφών χωρίς αναπηρία, συμπεριλαμβανομένων όλων των ενδιαφερόμενων μερών · να παρέχει γνώση και να ευαισθητοποιεί τους ασθενείς με ειδικές ανάγκες και τους φροντιστές τους σχετικά με τη διαχείριση καταστροφών · Ενίσχυση της ανθεκτικότητας στις καταστροφές και της αυτονομίας των ΑμεΑ και των φροντιστών. Παρ ‘όλα αυτά, τα αποτελέσματα της παγκόσμιας έρευνας «Ζώντας με αναπηρία και καταστροφές» που διενήργησε η (UNISDR) το 2014 και διάσπαρτα στοιχεία, αποκαλύπτουν ότι τα άτομα με αναπηρία δεν έχουν σημαντική εκπροσώπηση στην οικοδόμηση ανθεκτικότητας σε καταστροφές και μόνο ένα μικρό ποσοστό των ερωτηθέντων γνωρίζουν προγράμματα διαχείρισης καταστροφών στην Ευρώπη και η πλειοψηφία εκφράζει την επιθυμία να συμπεριληφθούν σε αυτά τα προγράμματα. Στη συνέχεια, εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση για

Τα άτομα με ειδικές ανάγκες, οι φροντιστές και άλλα ενδιαφερόμενα μέρη αποτελούν για άλλη μια φορά προτεραιότητα που αναφέρεται επανειλημμένα, δεδομένου ότι είναι σημαντικό να συμμετέχουν ενεργά οι νοσηλευτές και οι φροντιστές τους σε κύκλους διαχείρισης καταστροφών. Αυτό που φαίνεται είναι ότι υπάρχει ένα κενό, η ανιστότητατ στα τρέχοντα συστήματα σε εθνικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο δεν διασφαλίζουν τη συμμετοχή, τη συμπερίληψη των ανθρώπων με αναπηρία και των οικογενειών τους στη διαχείριση καταστροφών και την ενσωμάτωση της αναπηρίας στη διαχείριση καταστροφών.

Οι στόχοι αυτού του έργου είναι η ενδυνάμωση των ατόμων με αναπηρίες μέσω αποτελεσματικής διαχείρισης καταστροφών. ευαισθητοποίηση των ατόμων με αναπηρία και των φροντιστών τους σχετικά με τους αυξανόμενους κινδύνους καταστροφών. Αλλος ενας στόχος είναι να καταστήσει τους ΑμεΑ και τους φροντιστές τους καλύτερα προετοιμασμένους για φυσικές καταστροφές μέσω εκπαιδευτικού περιεχομένου και προσβάσιμου εκπαιδευτικού υλικού στον προσβάσιμο κόμβο μάθησης (accessible learning hub)· ενδυνάμωση των φροντιστών στον κύκλο διαχείρισης καταστροφών · αύξηση της γνώσης και της ευαισθητοποίησης των αρχών και των υπευθύνων χάραξης πολιτικής που είναι υπεύθυνοι για την αναπηρία και ευαισθητοποιήση των εθελοντών για καταστροφές σχετικά με την αναπηρία και τις καταστροφές , στην πολιτική προστασία και στους επαγγελματίες που εργάζονται με άτομα με αναπηρία και· οικοδόμηση μιας κουλτούρας αναπηρίας και ετοιμότητας για καταστροφές σε όλη την κοινότητα ·καθώς και ενσωμάτωση της αναπηρίας στον κύκλο διαχείρισης καταστροφών.